دیگر از زندگی لذتی نمی برید؟ این مطلب برای شماست - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، اغلب تصور می گردد اگر فردی افسرده باشد در اغلب موارد احساس غم و اندوه می نماید. با این وجود، آن چه بسیاری متوجه آن نمی شوند این است که این موارد تنها علائم افسردگی نیستند. یکی دیگر از علائم افسردگی که گاهی اوقات نادیده گرفته می گردد وجود این احساس است که چیز هایی که پیش از آن لذت می بردید برای تان دیگر جالب یا لذتبخش نیستند.

به گزارش وبلاگ حسابی به نقل از کانورسیشن، این علامت که با عنوان آنهدونیا یا بی لذتی شناخته می گردد در 75 درصد از بزرگسالان و جوانان مبتلا به افسردگی وجود دارد. با این وجود، علیرغم آن که این علامت تا چه میزان رایج است هم چنان یکی از سختترین علائم برای درمان و مدیریت می باشد.

از دست دادن لذت

آنهدونیا (Anhedonia) به عنوان کاهش علاقه یا لذت در تمام یا تقریبا در بیشتر فعالیت هایی که شخص پیش تر از آن لذت می برد تعریف می گردد. اگر فردی برای مدت زمانی طولانی (دست کم دو هفته به طور مداوم) به آنهدونیا دچار شده باشد می توان گفت که علائم افسردگی در او دیده می شد حتی اگر احساس غمگینی یا ضعف نداشته باشد.

اگرچه آنهدونیا عمدتا با افسردگی مرتبط است، اما می تواند نشانه ای از اختلالات دیگر باشد مانند اسکیزوفرنی، اضطراب و بیماری پارکینسون. در مطالعاتی که بر روی جوانان درباره افسردگی انجام شده معین شده که بسیاری از افراد مبتلا به افسردگی آنهدونیا را نه تنها از دست دادن شادی بلکه انگیزه کم تر برای انجام کار ها توصیف نموده بودند. برای بعضی این فقدان انگیزه صرف مربوط به فعالیت های خاصی بود مانند رفتن به مدرسه یا تماشا دوستان، اما برای دیگران این علامتی شدیدتر بود و آنان احساس می کردند که اصلا نمی خواهند کاری انجام دهند و حتی به ادامه زندگی نیز رغبتی نداشتند. با این وجود، علیرغم آن که آنهدونیا تا چه میزان می تواند دردسرساز باشد اغلب هدف اصلی درمان افسردگی نیست.

توصیه می گردد موارد افسردگی خفیف با گفتار درمانی درمان شوند. برای درمان افراد مبتلا به افسردگی میانه یا شدیدتر ممکن است دارو های ضد افسردگی تجویز شوند. در حالی که هدف تمام این درمان ها یاری به بیماران برای مقابله و غلبه بر علائم است بیش از نیمی از افراد مبتلا به افسردگی به اولین درمان توصیه شده خود پاسخ نمی دهند. حتی پس از تغییر درمان تقریبا 30 درصد از بیماران هنوز علائم پیشین را تجربه می نمایند.

استدلال شده که یکی از دلایل این نرخ پایین پاسخ ممکن است آن باشد که تکنیک های درمانی فعلی به میزان کافی آنهدونیا را هدف قرار نمی دهند. تحقیقات هم چنین نشان می دهد که داشتن آنهدونیا عود مزمن افسردگی را پیش بینی می نماید. حتی این امکان وجود دارد که بعضی از درمان های ضد افسردگی ممکن است آنهدونیا را بدتر نمایند.

چرا ممکن است این گونه باشد؟ یک احتمال آن است که درمان های استاندارد کنونی عمدتا بر روی درمان خلق افسرده و فرآیند های مغزی که زمینه ساز خلق و خوی ضعیف هستند تمرکز می نمایند و آنهدونیا را به میزان کافی هدف قرار نمی دهند. هم چنین، نتایج تحقیقات نشان می دهند که دارا بودن آنهدونیا امکان عود مزمن افسردگی را افزایش می دهد. حتی این امکان وجود دارد که بعضی از درمان های ضد افسردگی ممکن است آنهدونیا را بدتر نمایند.

هدف اصلی درمان های گفتاری مانند درمان شناختی رفتاری کاهش تفکر منفی در بیماران است. رایج ترین دارو های ضد افسردگی نیز عمدتا سروتونین را هدف قرار می دهند که تصور می گردد تا حدودی زیربنای چگونگی پردازش اطلاعات منفی به وسیله مغز است. با این وجود، از آنجایی که آنهدونیا لذت بردن از زندگی را کاهش می دهد درمان هایی مانند فعال سازی رفتاری* (شکلی از گفتار درمانی) می تواند برای آنهدونیا بهتر باشد. این بدان خاطر است که هدف از فعال سازی رفتاری یاری به افراد مبتلا به افسردگی است که گام های ساده و عملی برای لذت بردن دوباره از زندگی بردارند.

با این وجود، بعضی از مطالعات نشان می دهند که فعال سازی رفتاری در مدیریت آنهدونیا بهتر از درمان های استاندارد نیست. این ممکن است بدان خاطر باشد که ماهیت آنهدونیا شامل فقدان انگیزه است و شرکت در هر درمانی را برای بیماران سختتر می سازد حتی در اشکالی از درمان که ممکن است بیش ترین سود را برای آنان داشته باشد. هم چنین، آنهدونیا با سازوکار های پاداش ناکارآمد در مغز مرتبط است. بدین ترتیب، درمان هایی که بیش تر بر بهبود روش های پردازش پاداش مغز تمرکز می نمایند می توانند به کاهش آنهدونیا به طور موثرتری نسبت به درمان های فعلی یاری نمایند.

با این وجود، سیستم پاداش مغز ساده نیست و در واقع شامل فرآیند های فرعی مختلفی از جمله پیش بینی، انگیزه، لذت و یادگیری در خصوص پاداش است. مسائل مربوط به هر یک از این فرآیند های فرعی می تواند به بی لذتی دامن بزند. بدین ترتیب، برای کشف چگونگی عملکرد این فرآیند های فرعی در افراد مبتلا به آنهدونیا ایجاد اهداف بهتر برای درمان امری ضروری و مهم است.

گزینه های درمان

اگرچه آنهدونیا ممکن است پیچیده باشد این بدان معنا نیست که هیچ امیدی برای کسانی که تحت تاثیر آن هستند وجود ندارد. برای مثال، نتایج تحقیقات نشان می دهند که درمان های گفتاری که بر روی پاداش تمرکز دارند می توانند به کاهش آنهدونیا یاری نمایند. نتایج یک مطالعه آزمایشی تازه نشان داد که نوع نوی از گفتار درمانی به نام درمان افسردگی تقویت شده ممکن است در درمان افسردگی بهتر از درمان شناختی رفتاری عمل کند. این بدان خاطر است که درمان افسردگی تقویت شده به طور خاص تمرکز بیماران بر تجربیات منفی و مثبت خود آنهدونیا را هدف قرار می دهد. علاوه بر این، دارو های ضد افسردگی که انتقال دهنده های عصبی درگیر در سیستم پاداش را هدف قرار می دهند (مانند دوپامین) ممکن است برای بیماران مبتلا به آنهدونیا مناسب تر باشند. آنالیز اولیه دارو هایی مانند کتامین که می تواند بر فعالیت دوپامین تاثیر بگذارد نشان می دهد که ممکن است برای درمان آنهدونیا نویدبخش باشد.

در حالی که یافتن انگیزه برای شما سخت است، اما کوشش برای یافتن زمانی برای تفریح، فعالیت های لذتبخش یا تجربیاتی مانند تفریح ای که پیش تر دوست داشتید یا حتی یک تفریح نو می تواند به کاهش آنهدونیا یاری کند.

اگر فکر می کنید به آنهدونیا یا سایر علائم افسردگی مبتلا هستید مهم است که احساسات خود را نادیده نگیرید تا بتوانید یاری و درمان شایسته خود را دریافت کنید. اگر مطمئن نیستید که از کجا باید شروع نمایید می توانید سعی کنید احساس تان را با یک پزشک عمومی در میان بگذارید.

* فعال سازی رفتاری نوعی از روان درمانی است که فرد را ترغیب می نماید تا به فعالیت هایی بپردازد که برای او معنی دار هستند. این درمان شامل برنامه ریزی فعالیت ها و پایش رفتار ها و آنالیز موقعیت های خاصی است که تغییر این رفتار ها و فعالیت ها ممکن است مفید باشند.