حرکات بدن ما فاش می کند کیستیم - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، لحن و لهجه ای که ندانسته وارد نحوه حرف زدن ما می شود می تواند چیز های زیادی را درباره اینکه اهل کجا هستیم فاش کند، اما همچنین اشاره های ظریف قابل مشاهده در صورت و نحوه حرکت بدن مان هم چیز هایی را در مورد ما لو می دهند.

به گزارش بی بی سی، وقتی هیلاری الفنباین، پژوهشگر رفتار های سازمانی از دانشگاه واشنگتن، مقاله های پژوهشی قدیمی را مرور می کرد متوجه نکته عجیبی در عکس های یک مطالعه معروف شد. آن تحقیق که اواخر دهه 80 میلادی انجام شده بود از داوطلبان پرسیده بود که آیا می توانند عواطف را در چهره ژاپنی ها تشخیص دهند. بعضی از چهره های ژاپنی در عکس ها ژاپنی - آمریکایی بودند و بقیه فقط تابعیت ژاپنی داشتند.

وقتی الفنباین خودش به عکس ها نگاه کرد، متوجه شد که می تواند این دو گروه را از هم تشخیص دهد. همکار او، ابی مارش، نیز متوجه شد که او هم می تواند این تمایز را انجام دهد؛ بنابراین آن ها یک آزمایش طراحی کردند.

این پژوهشگران دریافتند که آمریکایی هایی که در آزمایش آن ها شرکت کردند به طرز عجیبی در تمایز بین ژاپنی ها و ژاپنی- آمریکایی ها پیروز بودند، با اینکه این عکس ها از چهره افرادی از نژاد یکسان گرفته شده بود. هچنین سوژه عکس ها لباس های یک شکل داشتند و نور به طور یکسانی بر آن ها تابیده بود.

وقتی که این دو گروه در عکس ها حالت چهره خنثی داشتند، شرکت کنندگان در آزمایش به سختی می توانستند آن ها را از هم تشخیص دهند. اما وقتی سوژه ها احساسات خود را در عکس ها نشان می دادند، به ویژه احساس ناراحتی، به نظر می رسید که چیزی از ژاپن یا آمریکا در چهره آن ها ظاهر می شد.

شما هم اگر به خارج از کشور خود سفر کرده باشید احتمالا خودتان این تجربه را داشته اید که ناگهان، بدون هیچ گفت وگویی، تشخیص می دهید غریبه ای که از کنارتان رد شده هموطن شماست.

ظاهرا دست تکان دادن استرالیایی ها به نحوی متمایز است که آمریکایی ها در یکی از آزمایش ها به درستی آن ها را تشخیص می دادند

اگر فیلم حرامزاده های لعنتی اثر کوئنتین تارانتینو را دیده باشید، می دانید که آلمانی ها و بریتانیایی ها عدد 3 را به روش های متفاوتی با انگشت نمایش می دهند. (آلمانی ها انگشت شست و دو انگشت اول را بالا می برند؛ بریتانیایی ها انگشت کوچک را با کمک شست نگه می دارند و سه انگشت باقیمانده را نشان می دهند.) خیلی ها نمی دانند که این تفاوت وجود دارد تا اینکه خودشان روش دیگر را می بینند و به نظرشان عجیب می آید.

بعضی از سیگنال ها ممکن است عادت های تصادفی باشد که بر حسب اتفاق فهمیده می شود. بعضی دیگر ممکن است هدفمند باشد. گفته می شود که راه رفتن ولادیمیر پوتین نمایانگر تمرین هایش با اسلحه در زمان ک. گ. ب است، یعنی دست راستش را نزدیک اسلحه فرضی بی حرکت کنار بدنش نگه می دارد.

مارش و الفنباین بعد از کشف اولیه خود، تعداد بیشتری از این لهجه های غیرگفتاری را آشکار کردند، یعنی روش های فیزیکی که از طریق آن ها نشان می دهیم اهل کجا هستیم بدون آنکه خودمان متوجه آن ها باشیم. برای مثال آمریکایی ها می توانند استرالیایی ها را از نحوه لبخند زدن، دست تکان دادن یا راه رفتن تشخیص دهند.

یک پژوهش تازه تر نیز این یافته ها را تقویت می کند. تیمی از دانشگاه گلاسکو به یک کامپیوتر آموزش داده اند تا بیش از 60 نوع مختلف لهجه غیرگفتاری را بر روی یک چهره شبیه سازی شده تشخیص دهد و سپس بازتولید کند. تفاوت هایی ظریف و تقریبا غیرقابل کشف مثلا در نحوه چین خوردن بینی و بالا رفتن لب اغلب تنها وجه تمایز آن ها بود. اما وقتی این چهره های مصنوعی از اهالی آسیای شرقی را به خود آسیای شرقی ها نشان دادند، خیلی راحت تر از چهره های غربی آن ها را تشخیص دادند.

ریچل جک که این مطالعه را انجام داده می گوید که این کار سخت تر از چیزی است که به نظر می رسد. با اینحال او می گوید که از نظر تئوری، در نهایت یک روبات باید بتواند ظرافت های کوچک برای هر فرهنگ و هر موقعیت در دنیا را شبیه سازی کند. در یک مطالعه دیگر، جک و تیمش دریافتند که حالت های چهره در هنگام ارگاسم دارای لهجه های فرهنگی متفاوتی است؛ به این معنا که در فرهنگ های مختلف از یکدیگر قابل تمایز است.

این واقعیت که لهجه های غیرگفتاری وجود دارند نباید چندان غیرمنتظره باشد. افراد می توانند صدا ها و چهره اشخاص و حتی نحوه راه رفتن یا دویدن آن ها را تشخیص دهند، بدون آنکه دقیقا بدانند چه چیزی آن ها را تشخیص پذیر می کند.

از شرایط بدن بازیکنان تنیس بعد از کسب یک امتیاز می توانیم اطلاعات بسیار بیشتری به دست آوریم تا از روی چهره آن ها

کمپانی تکنولوژی چینی واتریکس ادعا می کند که نرم افزار آن ها می تواند از روی فیلم راه رفتن یک فرد هویت او را با دقت 94 درصد تشخیص دهد. اگر حرکات یک فرد تا این حد متمایز است، بنابراین نامعقول نیست که فکر کنیم گروه هایی از افراد ممکن است بعضی حرکات مشترک داشته باشند که می تواند برای دیگران قابل تشخیص باشد.

شواهدی وجود دارد که ما از روی شرایط بدن افراد بیش از آن چیزی که تصور می کنیم اطلاعات به دست می آوریم. در یک مطالعه در سال 2012، عکس هایی از بازیکنان تنیس به شرکت کنندگان آزمایش نشان داده شد که درست بعد از کسب یک امتیاز مهم گرفته شده بود.

شرکت کنندگان آزمایش از روی تصاویر بدن بازیکنان بیشتر از تصاویر صورت آن ها توانستند تشخصیص دهند که آن بازیکن امتیاز گرفته یا از دست داده است. وقتی چهره موقعیت های باخت را روی بدن بازیکنان در موقعیت برنده قرار دادند، یا برعکس، راهنمای قضاوت شرکت کننده ها اکثرا بدن بازیکنان بود.

یک نسخه جدید از این آزمایش یافته های یکسان را نتیجه گرفته است، همراه با این واقعیت که دانش آموزان پیش دانشگاهی هنگ کنگی توانایی تشخیص بهتری داشتند وقتی که عکس ورزشکاران آسیای شرقی به آن ها نشان داده شد. این نشان می دهد که ما در تشخیص لهجه های بدنی که با آن ها آشنایی بیشتری داریم بهتر عمل می کنیم، زیرا آن ها را در افراد اطراف خود می بینیم.

مارک مافت، زیست شناس و عکاس، در کتاب تازه خود با عنوان فوج انسان گمان پردازی می کند که لهجه های غیرگفتاری به عنوان نشانگر های اجتماعی عمل می کنند که به افراد کمک می کند تا ما را از آنها تشخیص دهند. گاهی به نظر می رسد که این ویژگی ها اطلاعات جزئی تری را منتقل می کنند که البته تمام آن ها قابل اتکا نیستند.

روانشناسان دانشگاه پرینستون، دریک مطالعه کلاسیک دریافته اند که شرکت کنندگان تنها از روی عکس و انتخاب اینکه چه کسی لایق تر به نظر می رسد، توانستند برندگان انتخابات را تشخیص دهند. حتی بچه ها هم مفسران سیاسی خوبی شدند، وقتی که همان عکس ها را به آن ها نشان دادند و خواستند که یک کاپیتان خیالی برای یک بازی کامپیوتری انتخاب کنند. با اینحال، همچنان رابطه ای بین اینکه فردی قابل اتکا به نظر برسد با اینکه واقعا قابل اتکا باشد وجود ندارد.

نحوه راه رفتن ما می تواند متمایز باشد و اغلب می تواند اطلاعاتی را درباره ما فاش کند، مانند ولادیمیر پوتین که شبیه هفت تیرکشها راه می رود

از سوی دیگر، به نظر می رسد که بعضی چهره ها اطلاعاتی را درباره گذشته زندگی آن فرد ثبت کرده اند. در یک مطالعه در سال 2017، به شرکت کنندگان یک مجموعه حالت های چهره خنثی از روی یک اپلیکیشن جفت یابی نشان داده شد. شرکت کنندگان توانستند افراد ثروتمند را از فقیر، با دقتی بسیار بیشتر از اینکه صرفا حدس زده باشند تشخیص دهند.

آن ها حتی توانستند این تمایز را صرفا با دیدن عکس چشم یا به ویژه دهان افراد انجام دهند. پس از تحقیق بیشتر، پژوهشگران نتیجه گرفتند که افراد ثروتمند فقط کمی جذاب تر یا مثبت تر (ترکیبی از چهره شادمان و دوست داشتنی) به نظر می رسیدند. با اینحال وقتی به جای حالت های چهره خنثی، عکس هایی با لبخند و چهره عامدانه مثبت به شرکت کننده ها نشان دادند، توانایی تشخیص افراد ثروتمند از فقیر را از دست دادند.

وجود چنین نشانه های ظریفی ممکن است پیشداوری ما در مواجهه با افرادی از پیشینه متفاوت را توضیح دهد. همانطور که دیدیم، لهجه های غیرگفتاری اغلب باعث می شود که فهم افراد بیگانه سخت تر باشد. با این حال وقتی افراد می خواهند که فهمیده شوند، روش هایی برای بیان واضح احساسات خود دارند.

یک مطالعه مبتکرانه، اما گمان پردازانه در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون نشان می دهد که این موضوع حتی ممکن است یک لهجه سرخوشانه به آمریکایی های مدرن داده باشد. نظریه آن است که اهالی جایی که مهاجر زیادی دارد اغلب یکدیگر را با دشواری می فهمند، اما مجبورند تلاش کنند تا از عهده زندگی روزمره برآیند. در نتیجه، پژوهشگران این مطالعه حدس می زنند که لبخند های زیاد و ابراز نمایشی عواطف، که در آمریکایی ها مشاهده می کنیم، لازمه این زندگی بوده است.

با این همه لهجه های غیرگفتاری به ما نشان می دهد که وقتی واقعا می خواهیم یکدیگر را بفهیم بهتر است با هم حرف بزنیم.