10 نویسنده ژاپنی برجسته که دوستداران ادبیات معاصر ژاپن باید بشناسند - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، ادبیات ژاپن در ابتدای راهی که طی کرد تحت تاثیر ادبیات چین بود و در گذر تاریخ فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشت. بخش مهمی از این تحولات به علت تغییر ساختار حکومتی و جنگ هایی است که هر کدام به نوبه خود تاثیراتی مثبت و منفی بر چهره ادبیات این کشور داشتند. از میان این تحولات می توان به سقوط رژیم فئودالی، جنگ ژاپن و روسیه و جنگ جهانی دوم اشاره نمود.

سرزمین آفتاب تابان، اگرچه در اولین تصویر فکری بسیاری از افراد، کشور صنعت، تکنولوژی و سخت کوشی است، ادبیات این کشور، چه از نظر الگوهای کیفی و چه کمی، از جمله مهم ترین های ادبیات جهانی است و از نظر غنا و قدمت، همتراز ادبیات انگلیسی است.

آنچه ما امروزه با عنوان ادبیات ژاپنی می شناسیم، مجموعه آثاری از قرن هفتم قبل از میلاد تا به امروز را دربرمی گیرد. نکتۀ قابل تأمل در ادبیات این کشور، آن است که گسترۀ آثار ادبی خلق شده در ژاپن، محدود به فرم های رمان، شعر و نمایشنامه نبوده و بعضی از گونه های دیگر همانند سفرنامه، کتاب های اندیشه های پراکنده و یادداشت های روزانه که در سایر کشورها در سایه اند و چندان به آن ها توجه نمی شود، در ادبیات این کشور جایگاه والایی دارد.

آثار خلق شده به زبان ژاپنی، از نظر سبک، از چنان تنوعی برخوردار است که صرفاً نمی توان از جهت آنالیز تکامل زبانی، آن ها را به طور دقیق آنالیز کرد.

تعدادی از این سبک ها، تحت تأثیر و نفوذ فرهنگ لغات و صرف و نحو چینی بوده اند و بعضی دیگر در پاسخ به مقتضیات درونی نسل های گوناگون به وجود آمده اند.

نخستین آثار ادبیات ژاپنی، تحت نفوذ و تأثیر ادبیات چینی نوشته شد. ژاپنی ها در این برهه، از نظر فرهنگی، از فرهنگ و خط چینی تأثیر بسزایی گرفته بودند.

قدیمی ترین نوشته ای که یافت شده، روی شمشیری است که به حدود سال 440 قبل از میلاد مسیح متعلق است. در این اثر، با یاری ساختار زبان چینی، نام ها و تصورات ژاپنی مفهوم پردازی شده اند.

در باستانی ترین متون موجود، کوجی کی (کتاب موضوعات باستانی) و نی هون شوکی (وقایع نگاری ژاپنی)، نیز اشعاری دیده می شود که قدمت بعضی از آن ها حتی به قرن پنجم قبل از میلاد می رسد.

بیشتر اسطوره های امروز ژاپن در همین دو اثر ضبط و ثبت شده است؛ آثاری که منشاء طبقۀ حاکمه و در خدمت تثبیت و تقویت آن است.

اهمیت شجره نامه ها و اسناد اسطوره شناسی در فرهنگ ژاپنی، چنان غنی است که این متون حداقل از 6 قرن قبل از میلاد و احتمالاً بسی پیش تر از آن تهیه و نگهداری می شده است.

درست در عهد تمو، در قرن هفتم بود که امپراتور ژاپن تصمیم گرفت شجره نامۀ همۀ خانواده های برجسته آشکار شود تا مانند چین، برای هریک، در میان طبقات گوناگون، جایگاهی معین و القابی در نظر گرفته شود.

بنیان گذاری شهر هیان-کیو، که بعدها نامش به کیوتو تغییر یافت، سرآغاز عصر درخشانی در ادبیات بود؛ اما همچنان نخستین آثار این عصر، بیشتر به زبان چینی نوشته می شد.

بین سال های 814 و 827 بود که سه گلچین اشعار چینی با حمایت دستگاه عریض و طویل امپراتوری منتشر شد. تا مدت ها چنین به نظر می رسید که نوشتن به زبان ژاپنی نشانگر موقعیت فرودستانۀ نویسنده است.

در این زمان، سوگاوارا میچی زانه، شاعر بزرگ چینی زبان، شناخته شده ترین شاعر قرن نهم ژاپن بود. او با قریحۀ شاعری برجستۀ خود، درخشش زبان چینی در ژاپن را به غایت آن رساند.

اما آنگاه که به سمت نمایندۀ فرهنگی سفارت ژاپن در چین انتخاب شد، از رفتن به چین خودداری کرد. علت او این بود که چین دیگر چیزی در چنته ندارد که به ژاپن بدهد.

این نقطۀ عطفی شد تا به نوعی ژاپن، از زیر تأثیرات فرهنگی چین بیرون بیاید. در قرن دوازدهم در ژاپن، گونه ای ادبیات پدید آمد که به سنتی کاملاً متفاوت متعلق بود.

کن جاکو مونو گاتاری (قصه های گاه گداری) مجموعۀ وسیع قصه های عامیانه و قصه های دینی بود که از نقاط گوناگون ژاپن و بعلاوه از منابع هندی و چینی گرفته شده بود. این داستان ها، با اینکه نگارش خامی دارند، این امکان را به محققان می دهند تا از زبان عامه مردم و رفتار آن ها در این دوران، اطلاعات بدست آورند.

جنگ های قرن دوازدهم، سبب ظهور مردانی نظامی شد که نام آن ها سامورایی بود. سامورایی ها بر نوعی انضباط نظامی تأکید می کردند و به فرهنگ کهن ارج می نهادند.

بعلاوه برجسته ترین انواع ادبی عصر میانه، گونکی مونو گاتاری (قصه های جنگ) است. هیلک مونوگاتاری نیز مشهورترینِ این گونۀ ادبی است که سطور آغازین آن با قلمی ادبی، فناپذیری همۀ موجودات را اعلام می نماید.

اولین رمان نویس شاخص عصر تازه، ایهارا سایکاکو بود. نثر او دارای چنان کیفیتی است که بعضی از منتقدان ادبی، او را در زمرۀ بهترین رمان نویسان تاریخ ادبیات ژاپن قرار می دهند.

اولین رمان او، زندگی مرد عاشق پیشه، نوشته شده به سال 1682، داستان نویسی ژاپن را وارد جهت متفاوتی کرد. سایکاکو در رنسانس ادبی قرن هفدهمی، چهرۀ اصلی و قابل اتکاست و در این برهه است که به نوگرایی، بیش از سنت های باستانی توجه می شود.

در سال های قرن بیستم و از سال 1906، یعنی زمان انتشار هاکای اثر شیما زاکی توسون، ناتورالیسم جریان اصلی و عمدۀ داستان نویسی در ژاپن می شود و با الهام از آثار نویسندگانی چون زولا، نویسندۀ قرن نوزدهم فرانسوی، و سایر ناتورالیست های اروپایی به راه می افتد.

با به راه افتادن جنگ جهانی دوم، ادبیات در ژاپن با ممنوعیت روبه رو شد. سانسور در این کشور با شدت برقرار شد و قدرت مرکزی از نویسندگان انتظار داشت که به جبهه های جنگ بپیوندد؛ اما با خاتمه جنگ، عصر شکوفایی نویسندگان قدیم و تازه نیز بار دیگر آغاز می شود که این امر تا امروزه نیز ادامه داشته است.

شینجی آئویاما، کوبو آبه، ادوگاوا رانپو، شینتارو ایشیهارا، موراساکی شیکیبو، یاسوناری کاواباتا، تسوجی کونیو، هاروکی موراکامی، موری اوگای، کنجی میازاوا، یوکیو میشیما، ناتسومه سوسه کی، یامائوکا سوهاچی و ایجی یوشیکاوا ازجمله مهم ترین نویسندگان ادوار گوناگون ادبیات ژاپن در مقاطع گوناگون اند.

با وزیدن نسیم ادبیات غرب به ژاپن، فصل تازهی در ادبیات سرزمین شکوفه های گیلاس رقم خورد. ترجمه آثار ادبی اروپا از دهه 1860 در ژاپن آغاز شد و تا امروز ادامه دارد. یکی از نتایج مهم آشنایی ژاپنی ها با ادبیات غرب اعتلای جایگاه نثر در این کشور بود و می توان گفت رمان و داستان کوتاه مدرن ژاپن وامدار ادبیات غرب است.

ادبیات ژاپن درخت کهنسالی است که در فصل هایی از تاریخ با دستان ادبیات شرق و غرب آبیاری شده، اما در عین حال میوه های مرغوبی به ادبیات جهان هدیه نموده است. در ادامه بعضی از مهمترین پدیده های ادبی ژاپن را مرور می کنیم و با تعدادی از شناخته شده ترین کتاب های ادبیات این سرزمین آشنا می شویم.

I novel؛ رمان نویسنده محور

رمان I novel که با عنوان watakushi shosetsu یا shishosetsu نیز شناخته می شود یکی از مهمترین گونه های ادبی ژاپن است که براساس دریافت ژاپنی ها از مکتب ناتورالیسم در دوران میجی شکل گرفت و بعدها بر ادبیات سایر کشورهای آسیایی نیز تاثیر گذاشت. این نوع رمان غالباً به زبان اول شخص نوشته می شود و شخصیت اصلی داستان خودِ نویسنده است و اتفاقات و احساساتی را روایت می نماید که مطابق زندگی واقعی اوست. درحقیقت I novel رمانی نیمه - زندگی نامه ای و اعترافی است و غالباً نیمه تاریک اعمال و افکار نویسنده را برملا می نماید. نائویل شیگا و اوسامو دازای از مهمترین نویسندگان رمان I novel در ژاپن به شمار می آیند.

هایکو؛ عصاره شعر ژاپن

هایکو مثل یک عکس فوری و هنری از یک پدیده است این جمله که نقل قولی از یک شاعر معروف ژاپنی است شاید اولین و ماندگارترین تصویری است که برای تعریف این گونه شعری در فکر خواننده هایکو نقش می بندد.

این گونه ادبی مهمترین قالب شعری ادبیات ژاپن است و از 17 مورا تشکیل می شود که به ترتیب به صورت سه واحد پنج تایی، هفت تایی و پنج تایی در پی هم می آیند. یکی از ویژگی های اصلی این شعر ایجاز و اختصار است و از عناصر طبیعت به عنوان استعاره ای برای بیان حقیقتی مهمتر استفاده می نماید.

در شعر هایکو، شاعر تمام شاخه های اضافی شعرش را هَرَس می نماید و ناگفته های او بسیار بیشتر از گفته های اوست. هایکو قصه و داستان تعریف نمی نماید، بلکه تنها بذر یک روایت را در فکر خواننده می کارد و باقی ماجرا را به تخیل خواننده واگذار می نماید.

ماسائوکا شیکی از هایکوسرایان معروف ژاپن است و کتاب کوکوی خونین گلو شامل زندگی نامه و شعرهای اوست که نشر اتفاق آن را با ترجمه ع. پاشایی منتشر نموده است.

نمونه های هایکوی ژاپنی

بیدار شو پروانه …

دیر است، فرسخ ها راه

مانده با هم برویم

(ماتسوئو باشو)

***

در تندباد پاییزی

چه اندوهناک شکسته

شاخه توت سفید

(ماتسوئو باشو)

***

باری بر شانه ام

غمی روی سینه

اشکی غلتیده بر گونه ام

(ماسائوکا شیکی)

***

برای آن کس که شاخه ها را می شکند

عطر می پراکنند

شکوفه های آلو

(فوکودا چیونی)

مانگا؛ آیینه فرهنگ ژاپن

مانگا رمان گرافیکی است که خاستگاه آن ژاپن است و جلوه ای از هنر عامه و فرهنگ بومی این کشور محسوب می شود. ردپای اولین مانگاهای ژاپن به قرن دوازدهم برمی شود. در سال های پس از جنگ جهانی دوم، دروازه های ژاپن به روی تولیدات فرهنگی آمریکا باز شد و مانگای مدرن به سبک انیمیشن های آمریکایی در این کشور شکل گرفت. اما ژاپنی ها، با ایجاد تغییرات اساسی در تصاویر و داستان ها، مانگای مدرن را در کشورشان ژاپنیزه کردند. از مانگاهای معروف ژاپن می توان به one piece، توپ اژدها، ناروتو، بلک جک و اوشینبو اشاره نمود.

اوسامو تزوکا را در ژاپن به عنوان پدر مانگا می شناسند. او با نوآوری هایش در روایت و تصویرسازی الگوی تازه ای برای سبک تازه مانگای داستانی و انیمه تلویزیونی ارائه کرد. تزوکا موضوعات غربی را با داستان های شرقی ترکیب کرد و برای اولین بار به خلق شخصیت هایی پرداخت که شباهتی به شرقی ها نداشت، شخصیت هایی با چشم های درشت و مدل موهای عجیب. او بعلاوه با استفاده از مضامین جدی و مفاهیم پیچیده در مانگاهایش به تنوع ژانر و تنوع مخاطب این حوزه یاری بزرگی کرد.

بی تردید مانگا از محبوبترین پدیده های فرهنگی ژاپن است و جالب است بدانید در ژاپن کافه هایی وجود دارد با عنوان کافه های مانگا یا مانگا کی سا که در دل کتابخانه های بزرگشان جهانیی از انواع مانگاها را جای داده اند و افراد می توانند در کنار نوشیدن قهوه و استفاده از سایر امکانات رفاهی و تفریحِ این کافه ها از خواندن مانگاهای مورد علاقه شان لذت ببرند.

10 نویسنده برجسته ادبیات معاصر ژاپن

1- هاروکی موراکامی

مسلما یکی از شناخته شده ترین نویسندگان ژاپنی انگلیسی زبان، هاروکی موراکامی است که بیش از 20 رمان، مجموعه داستان کوتاه و کتاب غیرداستانی نوشته است. موراکامی که در سال 1949 در کیوتو به جهان آمد، اولین رمان خود را در سال 1979 منتشر کرد.

او در جایی بیان نموده است: در حالی که یک بازی بیسبال را در ورزشگاه جینگو دیدن می کنم، می توانم یک رمان بنویسم.

موراکامی با برنده شدن جوایزی در ژاپن و در سطح بین المللی، از جمله جایزه اورشلیم، حرفه ای پویا و پیروز داشته است. آثار او به بیش از 50 زبان ترجمه شده است. موراکامی از هواداران موسیقی جاز است (او و همسرش زمانی یک بار جاز را اداره می کردند) و صاحب بیش از 10000 آلبوم موسیقی جاز است که هنگام نوشتن به آن ها گوش می دهد. از برجسته ترین آثار او می توان به کافکا در کرانه و وقتی از دویدن حرف می زنم از چه حرف می زنم اشاره نمود.

2- ناتسو کیرینو

ناتسو کیرینو یک نویسنده جنایی است که شاید بیشتر به علت وادار کردن خوانندگان به تتازه نظر در توانایی زنان برای اعمال خشونت شناخته شده است. او که در سال 1951 به دنیا آمد، قبل از اینکه به نویسندگی بپردازد، در بسیاری از حرفه های مختلف مشغول بود و تا دهه 1990 بود که به پیروزیت دست یافت. معروف ترین رمان او، در ژاپن پیروز شد و جایزه بزرگی را برای داستان جنایی دریافت کرد و پس از ترجمه به انگلیسی، فینالیست جایزه ادگار شد. اگرچه تنها تعداد انگشت شماری از رمان های او به انگلیسی ترجمه و در ایالات متحده منتشر شده است، او بیش از 20 رمان و مجموعه داستان کوتاه نوشته است و جایگاه خود را به عنوان یکی از مشهورترین نویسندگان ژاپنی امروز تثبیت نموده است. رمان خارج از معروف ترین آثار او محسوب می شود.

3- کوبو آبه

کوبو آبه شاعر، مقاله نویس، نمایشنامه نویس و رمان نویس ژاپنی است. او در سال 1924 به جهان آمد و در سال های اولیه زندگی اغلب بین توکیو و منچوری نقل مکان می کرد. این بی ریشه ای ناشی از تغییر مکان تأثیر عمیقی بر آبه و بعداً بر نوشته های او گذاشت. او در سال 1943 در دانشکده پزشکی ثبت نام کرد زیرا دانشجویان پزشکی از کار سربازی معاف بودند و بدون احتیاج به جنگ از جنگ جهانی دوم جان سالم به در برد. اما پزشکی علاقه او نبود و پس از فارغ التحصیلی به نوشتن شعر و نمایشنامه ادامه داد و با یک کارگردان ازدواج کرد. سپس او آغاز به انتشار رمان های سورئالیستی خود کرد که بسیاری از آن ها تحت تأثیر دوران زندگی او در منچوری بود و در آن موقع از نظر سیاسی بسیار فعال شد. آبه به عنوان یک صلح طلب سرسخت به حزب کمونیست کشیده شد و به آن پیوست. وقتی دید حزب با کارگران فقیر چگونه رفتار می نماید، از آن ها جدا شد. کتاب ها و نمایشنامه های او به انگلیسی ترجمه شده اند که از آن جمله می توان به نقشه ویرانی، قرار دیدار مخفی، مرد جعبه ای و چهره دیگری اشاره نمود. او در سال 1993 در توکیو درگذشت.

4- بنانا یوشیموتو

بنانا یوشیموتو نویسنده برجسته ای است که در سال 1964 در خانواده ای لیبرال و هنرمند به دنیا آمد. او تنها 23 سال داشت که اولین رمانش، یعنی آشپزخانه، را منتشر کرد. استقبال بسیار خوبی از این رمان او شد و ششمین جایزه ادبی تازه واردان کاین را برای او به ارمغان آورد و معروفیت ملی و بین المللی خود را از این طریق به دست آورد. او در ادامه 12 رمان و مجموعه مقالات دیگر نوشت و آثارش در برنامه های تلویزیونی و فیلم های ژاپنی مورد اقتباس نهاده شد. آثار یوشیموتو اغلب به جوانی، اگزیستانسیالیسم و اینکه چگونه تراژدی می تواند زندگی ما را شکل دهد می پردازد. او بعلاوه از هواداران بزرگ غذا است (همانطور که نام مستعار انتخابی او، یعنی موز، ممکن است نشان دهد) و به علت نوشتن بدون ادعا مورد ستایش نهاده شده است. شخصیت های او معمولاً جوان هستند، اما نوشته های او برای همه سنین مجذوب کننده است، همانطور که پیروزیت بزرگ او نشان می دهد. از برجسته ترین عناوین او می توان به رمانهای آشپزخانه، خوابیدن، آفتاب پرست و آمریتا اشاره نمود.

5- یوکو اوگاوا

یوکو اوگاوا، متولد 1962، نویسنده بیش از 40 اثر داستانی و غیرداستانی است. با این حال، تنها بخش کوچکی از آثار او به زبان انگلیسی ترجمه شده است، از جمله رمان او به نام پروفسور و زن خانه دار، که در قالب فیلمی به نام معادله محبوب پروفسور اقتباس شده است، و انتقام، مجموعه ای از داستان های کوتاه ناراحت کننده. آخرین عنوانی که از او به انگلیسی ترجمه شده است، پلیس خاطرات است رمانی علمی-تخیلی درباره نویسنده ای که در جزیره ای متروک زندگی می نماید.

6- سایاکا موراتا

اگرچه او فقط یک کتاب به زبان انگلیسی دارد، اما سایاکا موراتا 10 کتاب نوشته است که در ژاپن بسیار محبوب هستند. او در سال 1979 به دنیا آمد و یک خواننده مشتاق داستان های علمی تخیلی و معمایی بود و مادرش از دوران جوانی با خریدن یک ماشین تحریر برای او از نوشتنش حمایت می کرد. او اولین بار در سال 2003 اولین رمانش را منتشر کرد و بلافاصله آغاز به کسب جوایز کرد. موراتا جایزه گونزو برای نویسندگان تازه، جایزه میشیما یوکیو و جایزه آکوتاگاوا را دریافت نموده است. او در ژانرهای مختلف نوشته شده است، اما کتاب هایش به جامعه، سازگاری و رفتار انسانی بیشتر گرایش دارند. اولین رمان او که به انگلیسی ترجمه شده زن فروشگاه است که به وسیله نانسی وو روایت ترجمه شده. دومین رمان او که به انگلیسی ترجمه می شود زمینی ها است که در پاییز 2020 منتشر شده است.

7- یوکیو میشیما

یوکیو میشیما که اغلب به عنوان یکی از مهمترین نویسندگان ژاپنی قرن بیستم شناخته می شود، شخصیتی بحث برانگیز نیز هست. او متولد 1925 بود و تربیت غیر متعارفی داشت. کوشش های اولیه او برای نوشتن مورد حمایت پدرش قرار نگرفت، اگرچه مادرش اغلب او را تشویق می کرد. او در ادامه زندگی خود 34 رمان، 50 نمایشنامه و چندین داستان کوتاه نوشت و منتشر کرد. او حتی تعدادی فیلمنامه نوشت و کارگردانی کرد و به عنوان مدل هم کار کرد. او در طول جنگ جهانی دوم به علت بیماری از خدمت به عنوان سرباز فرار کرد، اما ناسیونالیسم او اغلب دو قطبی بود. در سال 1968 او موسسه Tatenokai را تأسیس کرد، یک نیروی نظامی خصوصی برای محافظت از امپراتور ژاپن. در سال 1970، او و سه نفر از اعضای تاتنوکای برای بازگرداندن قدرت به امپراتور کودتا کردند و وقتی مغلوب شد، او یک خودکشی آیینی انجام داد. میشیما در زمان حیاتش بیشتر آثارش به زبان انگلیسی منتشر شد و در جهانی غرب به خوبی مورد توجه نهاده شد. از معروف ترین کتاب های او می توان به صدای امواج، برف بهاری، معبد آلاچیق طلایی و ملوانی که از لطف دریا افتاد اشاره نمود. حتی 50 سال پس از مرگ او، کار او همچنان مخاطبان تازهی پیدا می نماید.

8- ریو موراکامی

هاروکی موراکامی تنها نویسنده مشهور ژاپنی با نام خانوادگی موراکامی نیست. ریو موراکامی متولد 1952، حرفه جالبی فراتر از نوشتن کتاب داشته است. او در گروه های موسیقی حضور داشته، به عنوان فیلم ساز مستقل کار نموده است، و در سال 1999 مجله آنلاینی را تأسیس کرد که هنوز هم ادامه دارد. او بعلاوه مجری برنامه گفتگوی تلویزیونی بوده و یک سرویس پخش ویدئو و یک سرویس کتاب الکترونیکی را تأسیس نموده است. او بیش از 30 کتاب نوشته است و بسیاری از آن ها به طور گسترده به زبان انگلیسی ترجمه و در دسترس هستند. شاید شناخته شده ترین کتاب او در ایالات متحده، مستمع باشد، در خصوص یک بیوه تنها که میزبان یک تماس جعلی است تا همسر بعدی خود را پیدا کند، اما زمانی که نامزد عالی ظاهر می شود، ممکن است اسرار تاریکی را پنهان کند. این فیلم در سال 1999 به یک فیلم ترسناک ژاپنی تبدیل شد.

9- کانائه میناتو

کانائه میناتو به خاطر رمان های جنایی و رمزآلودش در ژاپن به خوبی شناخته شده است، و حتی تاج ملکه رمان های یاامیسو را به خود اختصاص داده است. میناتو که در سال 1979 به جهان آمد، در 30 سالگی به نویسندگی روی آورد و به واسطه اولین آثار خود پیروز شد. از آن موقع، او 14 رمان نوشت، اگرچه تنها دو رمانش به انگلیسی ترجمه شده و در ایالات متحده موجود است: اعترافات و توبه. رمان اعترافات برنده جایزه الکس و نامزد دریافت جایزه شرلی جکسون شد. بر اساس رمان توبه نیز یک فیلم ژاپنی ساخته شد.

10- کیگو هیگاشینو

کیگو هیگاشینو، متولد 1958، نه تنها یکی از مشهورترین نویسندگان داستان های رازآلود در ژاپن، بلکه در تمام آسیاست. او برای تحصیل در رشته مهندسی برق به مدرسه رفت اما نوشتن را از همان دبیرستان آغاز کرد و هرگز متوقف نشد. حتی بعد از مدرسه، در حالی که به عنوان مهندس کار می کرد، شب ها و آخر هفته ها می نوشت و داستان هایش را برای داوری جایزه ادگاوا رامپو می فرستاد. او در سال 1984 این جایزه را گرفت و مهندسی را رها کرد تا یک نویسنده تمام وقت شود. تقریباً هر یک از رمان های او در ژاپن به یک برنامه تلویزیونی یا فیلم تبدیل شده اند و از کتاب نائوکو او به عنوان فیلمی با بازی دیوید دوکوونی به نام راز ساخته شده است.

منبع: Audible, Inc