چند و چون مشارکت چینی ها در طرح ساخت مسکن دولت رئیسی - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، در پی مطرح شدن حضور چینی ها برای ساخت مسکن در ایران به وسیله یکی از نمایندگان مجلس که البته بعدا تکذیب شد، معاون وزیر راه و شهرسازی صراحتا مذاکره با چینی ها در ایران را تایید نموده، اما گفته است که آ ن ها قرار است تکنولوژی وارد نمایند نه اینکه خانه بسازند.

به گزارش وبلاگ حسابی، در یک ماه گذشته یکی از نمایندگان مجلس از مذاکره با چین برای ورود به ساخت مسکن در قالب قانون جهش فراوری و تامین مسکن اطلاع داد. این جمله کوتاه اقبال شاکری که بازتاب گسترده ای در رسانه ها ایجاد کرد، واکنش رضایی کوچی رئیس کمیسیون عمران مجلس را در پی داشت که ضمن مخالفت با مذاکره وزارت راه و شهرسازی با چینی ها برای ساخت انبوه مسکن در ایران اعلام کرد با وجود 500 هزار مهندس عمران در کشور، توان ساخت یک میلیون مسکن در ایران وجود دارد.

این در حالیست که محمود محمودزاده معاون مسکن وزیر راه و شهرسازی در خصوص مشارکت چین در ساخت واحد های نهضت ملی مسکن گفت: مذاکراتی که با کشور چین و سایر کشور ها اجرا شده در حوره ساخت نیست، بلکه مذاکره با چینی ها به منظور ورود تکنولوژی های نو ساخت است که منطبق با معماری و هویتی که در ایران وجود دارد، بتوانیم سرعت، کیفیت و قیمت تمام شده را مدیریت کنیم که این بسیار موثر است.

او که وعده داده واحد های قانون جهش فراوری مسکن 30 درصد پایین تر از نرخ بازار عرضه گردد و در این زمینه گفته است: هم اکنون در ساخت وساز های سنتی یک واحد مسکونی بین یک سال و نیم تا دو سال، احداث می گردد، اما چنانچه صنعتی سازی رواج پیدا کند در یکسال این کار قابل انجام است که حداکثر 35 درصد پایین تر از قیمت بازار احداث خواهد شد و کیفیت آن نیز متفاوت از ساخت و ساز سنتی است.

چینی ها قرار است چه کاری در ایران انجام دهند؟

احمدرضا سرحدی کارشناس بازار مسکن در مصاحبه با وبلاگ حسابی با اشاره به اینکه بر اساس اعلام مسئولان وزارت راه و شهرسازی قرار است چینی ها در طرح جهش فراوری مسکن مشارکت نمایند، گفت: هنوز جزئیات این موضوع اعلام نشده، اما اگر قرار باشد همان کاری را که ترک ها در مسکن مهر در پرند انجام دادند، چینی ها نیز نمایند و به نوعی پیمانکاری فاز هایی از جهش فراوری مسکن را برعهده بگیرند، قدرمسلم سود این کار به جیب چینی ها خواهد رفت.

وی اضافه نمود: در داخل هم توان مهندسی و توان اجرایی ساخت مسکن به صورت انبوه وجود دارد و هم مواد اولیه و مصالح ساختمانی نیز به وفور موجود است، اما مسئله اصلی نبود منابع اقتصادی برای شروع این پروژه های بزرگ است، بنابراین اگر چینی ها قصد سرمایه گذاری دارند، این موضوع قابل توجیه است، اما اگر قرار باشد به صورت پیمانکاری و به مانند ترک ها به عنوان پیمان کار حضور داشته باشند، در این وسط تنها سر سازندگان و انبوه سازان ایرانی بی کلاه می ماند و سهم اشتغال جوانان ایرانی نصیب کارگران چینی می گردد.

سرحدی گفت: اما چیزی که آقایان عنوان می نمایند، قرار است چینی ها زمینه انتقال تکنولوژی ساخت مسکن صنعتی را فراهم آورند، یعنی در کشورمان کارخانه های ساخت قطعات مسکن و خانه های پیش ساخته را احداث نمایند و مسکن به صورت صنعتی سازی فراوری گردد، اگر این امر رخ دهد، قطعا این موضوع می تواند از اهمیت بسزایی برخوردار باشد، زیرا که چنین دانشی به صورت انبوه و قابل استفاده در کشور وجود ندارد، اما به شرط آنکه واقعا را در عمل انتقال تکنولوژی صورت گیرد، زیرا منتقل کردن دانش ساخت تنها بر روی کاغذ انتقال نمی یابد، بلکه باید در کارخانه و واحد های فراوریی چنین کاری صورت گیرد.

این دانشگاه اضافه نمود: اگر چینی ها چنین کاری را انجام دهند، بدون شک باید از آن استقبال کرد، اما در صورت انجام پیمانکاری به وسیله چین، این موضوع به ضرر منافع ملی ما است، زیراکه بخش فراوری مسکن کشور از این فرصت نمی تواند استفاده کند، از سویی اگر قرار باشد چینی ها بخواهند در سرمایه گذاری مشارکت نمایند، یعنی که به ما وام بدهند، یا اینکه بدهی خود به ایران را پرداخت نمایند، در قالب ساخت مسکن، باز هم این مسئله قابل بحث است و باید سازوکار آن دید، چیست و بعد از ارزیابی در خصوص آن قضاوت کرد.

وی ادامه داد: هر چند که با توجه به تحریم هایی که ایران با آن روبرو است، اخذ وام، یا پرداخت بدهی چین کار آسانی نیست و اگر چین قصد داشت که این کار را انجام دهد، می توانست، در گذشته نیز این کار را انجام دهد، است، چرا که آن ها تا به امروز از انجام این کار طفره رفته اند و بسیار بعید است که چنین اقدامی را صورت دهند.

این کارشناس اقتصاد مسکن با تاکید بر اینکه تنها در صورت انتقال تکنولوژی مشارکت چینی ها در طرح ساخت یک میلیون مسکن در سال قابل توجیه است، توضیح داد: در غیر این صورت فضا از سازندگان و کارگران ایرانی گرفته شده و به چینی ها داده خواهد شد، در صورتی که این طرح می توانند اشتغال زایی مناسبی را انجام دهد، اما همانطور که اشاره شد مشکل اصلی در نبود منابع اقتصادی برای شروع فعالیت است، حال اینکه دولت چگونه می خواهند این طرح را شروع کند و چینی ها به چه صورت قرار است مشارکت نمایند، مسئله ای است که باید منتظر ماند تا جزئیات آن اعلام گردد.