5 مشکل رایج بچه ها در دوست پیدا کردن - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، دوست یابی بچه ها یکی از مراحل مهم رشد اجتماعی آن ها است. اما بسیاری از بچه ها در محیط مدرسه یا هر محیط دیگری که با هم سن و سالان خود ارتباط دارند، در پیدا کردن دوست یا در روابط محبت آمیز خود دچار مشکل می شوند. والدین می توانند با چند راه چاره، موانع دوست یابی بچه ها را بردارند و آن ها را برای زندگی در جوامع بزرگ تر در بزرگسالی آماده نمایند. در ادامه در خصوص این راه چارهها و موانع آن بیشتر بخوانید.

چرا دوست یابی بچه ها اهمیت دارد و نباید از مسائل آن صرف نظر کنیم؟

دوست یابی بچه ها یکی از مراحل مهم در رشد اجتماعی آن ها است. بچه ها در گروه های دوستی خود یاد می گیرند که با هم همکاری نمایند، جروبحث ها را مدیریت نمایند، قهر و دوباره آشتی نمایند. بسیاری از روابط اجتماعی بچه ها در گروه های دوستی شکل می گیرد. داشتن دوست خوب، باعث می گردد که بچه های شادتر داشته باشید.

به خاطر تمام این دلایل، نباید مسائل و موانع دوست یابی بچه ها را دست کم بگیرید. گاهی این مسائل ممکن است نشانه هایی از اختلالات روانی کودک باشد یا فرصتی باشد که در خصوص برقراری ارتباط با دیگران، به بچه ها آموزش بدهید و آن ها را برای زندگی در بزرگسالی و در جوامع بزرگ تر مثلا محل کار آماده کنید.

5 مانع دوستیابی بچه ها و راه چاره ها

طرد شدن از یک گروه محبت آمیز، از دست دادن یک دوست صمیمی، مورد سوء استفاده قرار گرفتن و… از جمله تجربه های ناخوشایندی است که بچه ها در روابط محبت آمیز خود کسب می نمایند. رابطه محبت آمیز بین بچه ها، بسیار پیچیده است. شما به عنوان والدین یک کودک نمی توانید دوستان او را انتخاب کنید؛ اما می توانید با راهکارهای مختلف، موانع دوست یابی کودک را هموار کنید و به او یاری کنید تا روابط محبت آمیز محکم تری ایجاد کند. در ادامه به این موانع اشاره می کنیم.

1. عدم تمایل کودک برای به اشتراک گذاشتن دوست

یکی از مسائل رایج بچه ها این است که دوست ندارند دوستشان با فرد دیگری وارد رابطه محبت آمیز گردد. آن ها در این شرایط، دوستی خود را از دست رفته می بینند و احساس از دست دادن می نمایند.

باید به فرزند خود شرح دهید که رابطه محبت آمیز یک رابطه انحصاری و اختصاصی نیست. هر چقدر یک گروه دوستی بزرگ تر گردد، مزایای آن برای تمام افراد حاضر در گروه، بیشتر می گردد. به او یاد بدهید که با دوست دوستانش، رابطه برقرار کند و در کوشش باشند تا یک گروه دوستی تشکیل دهند.

این احساس در بچه ها کاملا طبیعی است. فقط با شرح و گذر زمان است که متوجه می شوند می توانند دوستی های متعدد داشته باشند یا چند نفری با هم یک گروه محبت آمیز تشیل دهند. اگر لذت داشتن یک گروه محبت آمیز را تجربه نمایند، در تجربه های بعدی از به اشتراک گذاشتن دوست خود ناراحت نمی شوند و از آن استقبال می نمایند.

2. دوستی های دردناک یا گیج نماینده

گاهی اوقات بچه ها در روابط محبت آمیز خود از چیزی رنج می کشند یا این رابطه برایشان گیج نماینده است و درک درستی از آن ندارند.

از کودک خود بپرسید که چه انتظاری از یک دوست دارد؟ زمانی که انتظارات او را پرسیدید و جواب هایش را آنالیز کردید، برایش شرح دهید که انتظار صحیح از یک دوست چیست؟ بچه ها ممکن است انتظارات غیرواقعی و نادرست از یک رابطه محبت آمیز داشته باشند. شما باید این انتظارات را تصحیح کنید.

به کودک خود یاد بدهید که دوست، فقط یک همراه است که گاهی اوقات در زندگی حضور دارد و قرار نیست همواره کنار ما باشد. اگر این حقیقت برای او ناامیدنماینده است، به او زمان بدهید تا احساساتش را پردازش کند.

غیر از این مورد، باید به کودک یاد بدهید که هر رابطه دوستی دو سر دارد. ممکن است خوب و عالی پیش برود و گاهی به دعوا و قهر منجر گردد. یعنی ممکن است لحظه های خوب و سرگرم نماینده داشته باشد یا گاهی با تنش و ناراحتی همراه گردد. به او یاد بدهید که از لحظه های خوب دوستی لذت ببرد و اگر مسئله ای در رابطه دوستی اش پیش آمد، آن را بپذیرد.

باید به بچه ها خود فرصت بدهید تا دوست هایشان را خودشان انتخاب نمایند. با چالش های رابطه محبت آمیز روبرو شوند و از پس مسائل و ناملایمات رابطه بربیایند. اما اگر یک رابطه دوستی واقعا مخرب است، باید کودک را هدایت کنید تا از آن رابطه خارج گردد و اصراری برای ادامه دادن دوستی با کسی نداشته باشد که به او آسیب می زند. به او یاد بدهید که همواره فرصت برای پیدا کردن دوستان تازه وجود دارد.

به کودک خود یاد بدهید که این احساس دوگانه ای که دارد کاملا طبیعی است. بخشی از وجودش دوست دارد تا با آن همکلاسی اش همچنان دوست باشد و بخشی از وجودش، از آزارهای آن دوست در عذاب است. به آن ها یاد بدهید که با از دست دادن یک دوست، هیچ مسئله ای برایشان ایجاد نمی گردد و همواره فرصت های تازه وجود دارد.

یکی از دلایلی که باعث می گردد بچه ها برای نگه داشتن یک رابطه دوستی مخرب، اصرار داشته باشند، این است که فکر می نمایند دیگر نمی توانند دوست پیدا نمایند. خیالشان را راحت کنید که همواره امکان دوست پیدا کردن وجود دارد؛ دوستی که صمیمی تر، مهربان تر و سالم تر باشد.

3. تمایل به حضور در گروهی که کودک را طرد می نمایند

گاهی اوقات بچه ها دوست دارند عضوی از یک گره محبت آمیز باشند اما از آن گروه طرد می شوند یا به آن ها اجازه همراه شدن با آن گروه داده نمی گردد.

رابطه های محبت آمیز بین بچه ها شبیه به پیوندهای شیمیایی است. هر کودک مثل یک اتم است که با سایر اتم ها ارتباط برقرار می نماید. وقتی بچه ها در یک رابطه جمعی محبت آمیز قرار می گیرند، دوست ندارند این پیوند بین آن ها بشکند. بچه هایی که در این گروه ها عضویت ندارند، یا باید دنبال بچه هایی باشند که آن ها هم عضو گروه دوستی دیگری نیستند و گروه خودشان را تشکیل دهند. یا اینکه خودشان را وارد یک گروه دوستی دیگر نمایند.

نمی توانید کودکتان را مجاب کنید که عضو گروه های دوستی نگردد؛ اما می توانید کوشش کنید تا انگیزه اش را درک کنید و متناسب با آن، او را هدایت کنید.

متاسافنه والدین در خصوص این تمایل بچه ها کاری نمی توانند انجام دهند. اما می توانند مراقب فرزند خود باشند که دچار آسیب های روحی نگردد و برای پذیرفته نشدن، آماده باشد. او باید دلایل پذیرفته نشدن خود را بداند و با آن کنار بیاید. در نهایت باید به او یاد بدهید که دایره روابط اجتماعی خودش را بسازد و وابسته به گروه هایی که از قبل وجود دارند، نباشد.

4. ناتوانی در کنار گذاشتن کینه ها و دلخوری ها

برخی از بچه ها نمی توانند کینه ها را کنار بگذارند و دوباره رابطه محبت آمیز گرم برقرار نمایند. دعواهای بچه هاه معمولا بر سر مسائل بی اهمیت است اما گاهی اوقات تا سال ها ادامه پیدا می نماید. برخی از بچه ها هرگز رفتار بد دوست خود را فراموش نمی نمایند و حتی سال ها با هم قهر می مانند.

والدین نباید اجازه دهند که این کینه ها، باری روی دوش فرزندشان باشد. فرزند شما وقتی از دوستانش کینه به دل داشته باشد، اشتیاق کمتری برای مدرسه رفتن خواهد داشت. حتی ممکن است در سایر روابط محبت آمیز خود دچار مشکل گردد و قرار گرفتن در جمع های محبت آمیز برای او سخت می گردد. این مسائل در نهایت می تواند باعث انزوای کودک گردد. ممکن است او تمایل پیدا کند که از تمام جمع های محبت آمیز فاصله بگیرد.

ضروری است که به بچه ها یاد بدهید این روزهای سخت را فراموش نمایند تا بتوانند روابط محبت آمیز محکم تری ایجاد نمایند.

به بچه ها بگویید که اگر دوستشان اشتباهی را فقط یک بار تکرار نموده، آن را فراموش نمایند. گذشت و کنار گذاشتن کینه را باید از همین سن و سال به فرزند خود بیاموزید. به او یادآوری کنید که گاهی اوقات، افراد به صورت کاملا ناخواسته اشتباهی را مرتکب می شوند. اگر دوستشان متاسف است و عذرخواهی نموده، باید فرصت دوباره به او بدهند تا رابطه محبت آمیز دوباره مثل روز اولش، محکم و صمیمانه گردد.

5. دعوای دائمی با دوستان

برخی بچه ها مرتب با دوستان خود دعوا و جر و بحث دارند. اگر فرزند شما هر روز با شکایت از دوستانش به خانه می آید و در خصوص دعواهایی که در مدرسه داشته صحبت می نماید، نباید آن را دست کم بگیرید.

وقت بگذارید و با فرزند خود حرف بزنید. از او بپرسید چه عاملی باعث می گردد که وارد دعوا و بحث با دوستش گردد. بپرسید که در تمام دعواها، چه اتفاقی افتاده که باعث دعوا شده است. ممکن است همواره مشکل از طرف مقابل نباشد و فرزند خود شما به دلایل مختلف، با دیگران ناسازگار است.

با صحبت کردن، تغییر احساس و تغییر افکار کودک، می توانید تا حدودی او را آرام تر کنید. به فرزند خود یاد بدهید لازم نیست که همواره در برابر رفتار دیگران، واکنش نشان دهد.

اما برای حل و فصل این دعواها چه باید کرد؟ تحقیقات نشان می دهد که بچه ها در این شرایط معمولا خودشان ترجیح می دهند که مدتی از هم فاصله بگیرند و بعد از مدتی دوباره با هم دوست می شوند. در بیشتر اوقات لازم نیست که والدین دخالت نمایند. به آن ها زمان بدهید تا خودشان از پس شرایط بربیایند و در خصوص رابطه خود تصمیم بگیرند.

بسیاری از والدین زمان زیادی را صرف می نمایند تا در تمام این بحث ها شرکت نمایند و مشکل را حل نمایند. اما این کار درست نیست. گاهی اوقات باید اجازه دهید که بچه ها خودشان مسائل شان را حل نمایند. حضور و دخالت والدین، زمانی ضروری است که دعوای بچه ها وارد مرحله آسیب زدن به روح و جسم دو طرف شده است. بچه ها با قرار گرفتن در شرایط مختلف، یاد می گیرند که مسائلشان را خودشان حل نمایند. اگر در این شرایط قرار نگیرند، تجربه کافی برای حل مساله پیدا نمی نمایند.

جمع بندی درباره دوست یابی بچه ها

دوستی یکی از معدود زمینه هایی است که بچه ها در آن خودمختاری دارند؛ بنابراین، مگر اینکه بچه ها شما در خطر باشند، به آن ها آزادی عمل زیادی برای دوست یابی و دعواهایشان بدهید. وسوسه انگیز است که همواره مراقب کودک باشید و رفتارهای او را کنترل کنید اما نباید فراموش کنید که طرف مقابل او هم یک کودک است.

والدین باید ناراحتی و مسائل فرزندشان را مثل یک پایگاه اطلاعاتی ببینند، نه نشانه ای از اینکه واقعاً مسئله ای وجود دارد. در بیشتر مواقع بهتر است در دوست یابی بچه ها دخالتی نکنید ولی اگر مانعی برای فرزندتان ایجاد نموده، با کمترین دخالت، مشکل را از سر راه بردارید.

منبع: Cnn