جولان کرونا یا بی تدبیری؟ خبرنگاران

به گزارش وبلاگ حسابی، ناتوانی مشهود در کنترل بیماری و عدم تهیه به موقع واکسن همراه با بروز پیک های متعدد، همچنان در حال ایجاد خسارت های جبران ناپذیر انسانی و مالی است و احساس می گردد هنوز یک خط مشی مدیریتی خردمندانه بر فضای مدیریت کنترل همه گیری حاکم نیست.

جولان کرونا یا بی تدبیری؟ خبرنگاران

گروه دانشگاه وبلاگ حسابی، زهرا مرادی؛ بیش از 14 ماه است که کشور درگیر همه گیری کووید-19 است و بر اساس آمار های رسمی، مرگ فاجعه بار نزدیک به 63 هزار و 400 نفر و فروپاشی شرایط اقتصادی و معیشتی بخش عظیمی از جمعیت 84 میلیونی کشور را به دنبال داشته است.

با این حال، همه این نتایج مخرب، ناشی از سیر و عوارض بیماری کروناویروس نیست، بلکه ناشی از ماهیت واکنش دولت و مسئولان بدان است. در اوایل اعلام ورود ویروس به کشور هرچند با تعلل، ولی با همراهی مردم، اعمال محدودیت های فراگیر و سختگیرانه در سطح کشور را شاهد بودیم؛ به طوری که در انتهای سال 1399 و در جریان پیک سوم حتی به ممنوعیت مبهم عبور و مرور شبانه در تهران منجر شد. مجموعه این اقدامات گرچه به نظر می رسد در کنار خاصیت فراز و فرود ویروس ها هرازگاهی و به میزان قابل قبولی گسترش کرونا ویروس را کند تر کرد، ولی هرگز سبب کنترل اپیدمی نشد و تبعات منفی آن همچنان در حال آسیب به سلامت جامعه و بازار کسب وکار است.

ناتوانی مشهود در کنترل بیماری و عدم تهیه بموقع واکسن همراه با بروز پیک های متعدد، همچنان در حال ایجاد خسارت های جبران ناپذیر انسانی و اقتصادی است و احساس می گردد هنوز یک خط مشی مدیریتی خردمندانه بر فضای مدیریت کنترل همه گیری حاکم نیست.

در حالی که دنیا و حتی کشور های همسایه ایران با سرعت بخشیدن به واکسیناسیون عمومی، خود را برای زندگی بعد از کرونا آماده می نمایند، ما هنوز اندر خم پیچ چهارم از تبعات عوارض بیماری مزمن بی میلی مدیران به بهره مندی از نظرات کارشناسی خارج از چارچوب کانون های درونی، تعدد نهاد های تصمیم گیری، مداخلات عجیب سازمان ها و نهاد های رسمی و غیررسمی و حتی افراد حقیقی و حقوقی در امور نظام سلامت کشور در رنجیم.

عجیب است که با وجود تشکیل قرارگاه ها، ستاد ها و کمیته های متعدد و استقرار بوروکراسی گسترده در کنترل اپیدمی، یک روز توصیه های یک روحانی جوان در یک مینی بوس و روز دیگر مداخله عیان دیگران در فرایند تهیه واکسن هر آنچه را که کادر بهداشت و درمان کشور رشته نموده اند پنبه می نماید و با وجود آنکه ثابت شده برای رهایی از این بیماری چاره ای جز واکسیناسیون همگانی نیست، اما شاهدیم که خرید و ورود واکسن به کشور با تأخیر و کندی فراوان روبه روست.

همچنین هنوز گزارش شفافی از تبعات ناشی از تحریم و شرایط شنماینده اقتصادی و قطع روابط اقتصادی کشور با بازار های دنیای در عدم تأمین بموقع و کافی واکسن ارائه نشده است. بی شک با وجود شبکه بهداشت و درمان قوی ایران در سطح دنیا، چنانچه همانند کشور های همسایه از روابط مناسب بین المللی و دسترسی آسان به منابع ارزی برخوردار بود و اعتماد به کانون های صنفی و علمی نظیر انجمن های علمی گروه پزشکی و سازمان نظام پزشکی افزون می شد، شاید شرایط فراوری واکسن داخلی، دسترسی به واکسن های استاندارد خارجی و واکسیناسیون همگانی شرایط بهتری داشت و لازم نبود تا مسئولان در مواجهه با اوج ابتلا و مرگ ومیر، شکست در کنترل بیماری را به گردن یکدیگر یا مردم بیندازند و با هربار فروکش کردن اپیدمی، سرمست و شادان بر طبل پیروزی منم منم بکوبند.

متأسفانه شرایط ذکرشده و نشنیدن صدای کارشناسان، عدم حضور سازمان نظام پزشکی و شهرداری پایتخت در ستاد ملی کرونا و مداخله های نامعمول سبب شده است تا بخشی از بدنه علمی کشور ناامیدانه در گوشه عزلت به نظاره بنشیند، گروهی هم فرصت را غنیمت شمرده و به جذب منابع پژوهشی و فراوری مقاله در مسابقه کسب اچ ایندکس بالاتر مشغول شوند، جامعه پزشکی و پرستاری نیز در مراکز درمانی در راستا سخت درمان بیماران کرونایی تاب و توان از کف بدهند و شهرداری های کلانشهر ها به خصوص پایتخت، بار مضاعف خدمات شهری و خسارت های اقتصادی فراوان را به تن هایی به دوش بکشند.

با شروع هفته جاری، پیک چهارم اپیدمی با شتابی بی سابقه شروع شده و تخت های بیمارستانی مملو از بیمار و جان های بسکمک از دست می رود. پیش بینی می گردد هزینه های پیدا و پنهانی که ناامیدی، فقر و رنج و بیماری را به جمعیت کشور تحمیل می نماید، آینده سختی را برایمان رقم می زند. به همین دلیل ضرورت دارد تا دولت به جای اعلام شروع و خاتمه پیک ها، و سرزنش مردم در خصوص موانع تهیه و خرید واکسن و نقش احتاقتصادی تحریم و مداخله و کارشکنی کمپانی های فراوری واکسن داخلی در این عقب ماندگی با مردم سخن بگوید و همچنین با توجه به عدم امکان خرید واکسن توسط بخش خصوصی با تمهیداتی نظیر مصاحبه با نهاد های امنیتی و نظارتی، کمک کند تا چنانچه سازمان های مردم نهاد نظیر انجمن های علمی یا سازمان نظام پزشکی بتوانند از منابع بین المللی بخشی از واکسن مورد احتیاج کشور را تآمین نمایند، از آنان برای تسهیل راستا ورود واکسن حمایت گردد.

وظیفه قرارگاه ها، ستاد ها و کمیته ها، پشتیبانی لجستیکی از وزارت بهداشت، و وظیفه وزارت بهداشت شنیدن صدای کارشناسان دلسوز و توجه ویژه به نتایج مطالعات اپیدمیولوژیک داخلی و تجربه و توصیه های دنیای برای تصمیمات صحیح، سریع و جامع و ارائه اطلاعات بموقع به دولت و مردم است. اگر ستاد ملی کرونا نتواند در کنار محدودیت های هدفمند منطقه ای، محلی و شهری هرچه سریع تر برای تأمین منابع، خرید واکسن و اجرای واکسیناسیون همگانی نظام سلامت را کمک کند، خود را مشمول تعطیلی های پیک چهارم کرونا اعلام کند و تجویز نسخه شفابخش کنترل اپیدمی را به سازمان نظام پزشکی کشور بسپارد.

زهرا مرادی - کارشناسی مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط وبلاگ حسابی نیست و صرفاً منعکس نماینده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.

منبع: خبرگزاری دانشجو

به "جولان کرونا یا بی تدبیری؟ خبرنگاران" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "جولان کرونا یا بی تدبیری؟ خبرنگاران"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید