تکواندوکار ایرانی تیم آذربایجان: خیلی ها فکر می کنند شرایط در خارج از کشور گل و بلبل است - وبلاگ حسابی

به گزارش وبلاگ حسابی، تکواندوکار ایرانی تیم آذربایجان گفت: زمانی که رفتم خیلی ها فکر کردند همه چیز گل و بلبل است، اما کار لژیونر، از ورزشکاران داخل ایران خیلی سخت تر است.

پیام قبادی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی وبلاگ حسابی، در خصوص عدم حضور در تورنمنت های تکواندو ایران همراه با تیم آذربایجان گفت: چند ماه است که تمریناتی انجام نمی دهم و در حال حاضر در ایران دنبال برخی کارهای شخصی خود هستم. در آینده اگر شرایط مهیا باشد دوباره به تکواندو باز خواهم گشت و اگر نگردد خداحافظی می کنم.

وی در خصوص اینکه خداحافظی در 32 سالگی برای او زود نیست، گفت: بعد از المپیک شرایط در آذربایجان به گونه ای متفاوت پیش رفت و یکسری تغییرات انجام شد. از لحاظ اقتصادی نیز مسائل زیادی در این کشور وجود دارد و مجبور شدند برخی حقوق ها را قطع کنند. صحبت هایی با استاد مهماندوست (سرمربی تیم آذربایجان) داشتم و ایشان اعلام کردند شرایط در حال حاضر اینگونه است. من نیز کج دار و مریز تمرینات خود را انجام خواهم داد.

دارنده مدال برنز قهرمانی اروپا در خصوص تصمیمش برای حضور در آذربایجان گفت: در ایران در خیلی از مسابقات انتخابی شرکت کردم، اما بنا به دلایلی و با وجود عملکرد خوب در تورنمنت ها امکان حضورم در تیم ملی مهیا نشد. چیزی که مدنظر مربیان بود خیلی با نظرم تفاوت داشت. این اتفاقات باعث شد انگیزه ام از بین برود و تصمیم بگیرم به خارج از ایران بروم. اولین جا به بلاروس رفتم و قصد داشتم در این کشور ماندگار شوم که نشد و در صحبت با فدراسیون آذربایجان قرار شد برای آنها مبارزه کنم.

قبادی در خصوص فراز و نشیب های حضورش در آذربایجان گفت: تا قبل از المپیک 2016 ریو به مسابقات زیادی اعزام شدیم و دست پر بازگشتیم، اما بعد از ریو خیلی شرایط عوض شد. بعد از مسابقات کشورهای اسلامی در سال 2017 حدود یک سال حقوق ما را ندادند. در حال حاضر نیز در هر مسابقه ای شرکت می کنیم یا بدون آمادگی است یا اصلاً آمادگی در کار نیست.

وی در پاسخ به این سؤال که دوست نداشت بعد از سال ها در ایران مبارزه کند، گفت: چرا دوست داشتم بازی کنم، اما جلوی خودم را گرفتم.

دارنده مدال برنز نوجوانان جهان در سال 2006 برای ایران در خصوص اینکه تمایلی به بازگشت به کشورمان ندارد، گفت: آخرین مسابقه ام برای آذربایجان در مسابقات قهرمانی اروپا 2021 بود، اما هنوز به این فکر نکرده ام که بازگردم و در ایران دوباره مسابقه بدهم. بیشتر دوست دارم زندگی عادی تری داشته باشم. سالیان زیادی در اردوها بودم و فراز و نشیب و استرس های زیادی را پشت سر گذاشتم.

قبادی درباره اینکه بعد از جدایی از ایران هیچ وقت در خصوص اتفاقات منجر به جدایی از کشورمان صحبت نکرده است، گفت: در ایران دچار بی انگیزگی شدم و فکر کنم این اتفاقات هنوز نیز ادامه داشته باشد. شاید حق ورشکاری خورده یا دچار آسیب دیدگی گردد، اما من تا جایی که می توانستم در ایران تلاشم را کردم و در نهایت تصمیم شخصی گرفتم و ریسک کردم. خدا را شکر شرایط مهیا شد و برای این اتفاق نیز خیلی تلاش کردم و مسائل دوری از وطن و خانواده را به جان خریدم.

وی در پاسخ به این پرسش که به نظر می رسد بسیاری از ورزشکاران با وجود موفقیت های ورزشی و اقتصادی در خارج از کشور دوست دارند این اتفاقات در ایران برای آنها رقم بخورد، گفت: سال ها با میلاد بیگی در آذربایجان زندگی کردم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. میلاد ورزشکار و انسان فوق العاده ای است و برخی اوقات که صحبت می کردیم دوست داشتیم این اتفاقات خوب برای ما در ایران بیفتد، اما شرایط مهیا نشد و دست سرنوشت کاری کرد که در آذربایجان هم تیمی شویم و این جهت را آنجا طی کنیم.

دارنده مدال برنز مسابقات جام جهانی با آذربایجان در خصوص تغییر و تحولات مدیریتی تکواندو ایران مطرح نمود: در روزهای برگزاری تورنمنت های ایران وقتی پا به خانه تکواندو گذاشتم خیلی برخوردها خوب بود. فکر می کردم با توجه به حضور در آذربایجان شاید نگاه دیگری به من وجود داشته باشد، اما اصلاً اینگونه نبود و حس خوبی را دریافت کردم. از هدایت بچه ها از طریق قهرمانان گذشته نیز خیلی خوشحال شدم و این نوید اتفاقات خوب را در آینده برای تکواندو ایران می دهد.

قبادی درباره ورزشکارانی که در پی مهاجرت هستند گفت: اول از هر چیزی به بچه ها خواهم گفت در کنار ورزش حرفه ای، مهارت اقتصادی کسب کنند. بسیاری از ورزشکاران حرفه ای خارج از گود ورزش هیچ مهارتی ندارند. به خیلی از بچه ها گفتم زمانی که از انتخابی کنار می فرایند یا دچار آسیب دیدگی می شوند یا به هر دلیلی به هدف خود نمی رسند، شاید باید جهت خود را عوض کنند و این اتفاقات نشانه آن باشد.

وی گفت: قرار نیست کل زندگی و خانواده را اذیت کنیم تا به هدف های نشدنی برسیم. اگر ورزشکاری حتی در 20 سالگی احساس می کند که برای این رشته نیست باید جهت زندگی خود را تغییر بدهد. همه قرار نیست قهرمان المپیک، میلاد بیگی و الگو شوند. زمانی که ما از ایران رفتیم خیلی ها فکر کردند همه چیز گل و بلبل است، اما کار لژیونر از ورزشکاران داخل ایران خیلی سخت تر است.

تکواندوکار ایرانی تیم ملی آذربایجان شرح داد: در خارج از کشور از شما به عنوان یک لژیونر فقط مدال می خواهند و شاید یک یا دو تورنمنت را تحمل کنند، اما در مسابقات بزرگ از شما انتظار بالا بردن پرچم شان را دارند. اصلاً اینطور نیست که خارج از ایران شرایط گل و بلبل باشد. با قهرمانان اروپایی زیادی از جمله بلژیک و دیگر کشورها صحبت کردم و آنها در بهترین حالت شاید بعد از کسب مدال طلای جهان دو هزار دلار پاداش بگیرند.

قبادی در خاتمه در خصوص اینکه در صورتی که زمان مهاجرت از ایران شغلی داشت، آیا می ماند به وبلاگ حسابی گفت: شاید می ماندم، اما همه چیز به عشق ورزشکاران حرفه ای بازمی گردد. شاید می دانید آخر این جهت هیچ چیز نیست، اما دوست دارید ادامه بدهید. این حس در وجود تمام ورزشکاران حرفه ای وجود دارد و بسیاری از قهرمانان همچنان در 50 سالگی نیز دوست دارند در مسابقات پیشکسوتان شرکت کنند.